 Kneebody (US)tiltle: Reach music: Jazz release date: april 18, 2025 label: GroundUP promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Kneebody © Rootsville 2025 |
|---|
Reach , het eerste nieuwe studioalbum dat Kneebody sinds 2019 heeft uitgebracht, fungeert als een wedergeboorte voor het genre-vervagende kwartet en een voortzetting van de concepten die het de afgelopen 24 jaar heeft ontwikkeld.
Het is ook een kans voor de band en zijn fans om te reflecteren op de impact die Kneebody heeft gehad op het huidige muzikale landschap, waar elektrische, eclectische geïmproviseerde muziek comfortabel past op smaakmakende afspeellijsten naast indierock, hiphop en elektronische muziek. "We zijn niet meer de jonge jongens op het blok", zegt saxofonist Ben Wendel.
Reach, geproduceerd door de band, is ook de eerste studiorelease van Kneebody met alleen de ingenieuze line-up van Wendel op saxofoon, Shane Endsley op trompet, Adam Benjamin op keyboards en Nate Wood die — gelijktijdig en opmerkelijk — drums en elektrische bas speelt. Het format volgt op het vertrek van bassist Kaveh Rastegar, die vertrok om andere projecten na te jagen, en het stelde Wood in staat om "te veranderen hoe ik Kneebody zie, wat ik sowieso al wilde doen", zegt hij. "Ik moet vereenvoudigen en stroomlijnen wat ik doe, en het meer gefocust maken.
De leden van Kneebody zijn het soort rusteloze, nieuwsgierige muzikanten die altijd wel een dozijn projecten tegelijk lijken te hebben, dus de laatste keer dat ze samenkwamen was in de winter van 2020, toen de pandemie prompt een albumcyclus stopzette.
Zo fris en avontuurlijk als deze muziek is, zal het ook trouwe Kneebody-fans bekoren. Zoals gewoonlijk is de muziek zo stilistisch breed, maar toch zo uniek en herkenbaar in zijn signatuur, dat het zinloos is om de verschillende genrecomponenten te parsen — state-of-the-art jazz verdwijnt in rock, electronica en 21e-eeuwse R&B, met nieuwe muziek en hedendaagse klassieke concepten, roots, wereldmuziek en meer in de blender.
Deze muziek is moeilijk te beschrijven, maar de leden van Kneebody waagden het toch. Wendels sample-waardige "Repeat After Me" is, volgens de componist, "ik die probeer een morsecode-achtige melodie te kanaliseren door middel van groove en verschuivende harmonie." Op "Another One" gebruikt hij Woods groove-machine briljantie en zweeft er een levendig, slim thema overheen.
Voor "Top Hat" putte Endsley uit de jazztijdperkfeestelijkheid; "Lo Hi" kwam voort uit een geplande, maar later afgeblazen, samenwerking met Tune-Yards' Merrill Garbus. Benjamins "Glimmer" is onvergetelijk als een geweldige nostalgische popsingle, met een prachtig weemoedige melodie en de verrassende textuur van een Una Corda-piano met één snaar per noot. De toetsenist noemt “Long Walk”, dat begon als een solo-pianostuk en werd uitgebreid in de studio, “een soort country-western powerballad toongedicht.”
Vandaag de dag, bijna een kwart eeuw na de oprichting van de band in Los Angeles, zijn de leden van Kneebody nog steeds toegewijd aan de groep en aan elkaar — ondanks hun betrokkenheid bij talloze andere projecten en de uitdagingen van pure geografie. (Terwijl Wendel en Wood in Brooklyn wonen, woont Endsley in Denver en werkt Benjamin als docent in Reno.)
“Kneebody is de basis van mijn identiteit,” zegt Wood. “Ik speel al met deze jongens sinds ik 19 jaar oud was en op de universiteit zat. Dus voor mij is er Kneebody en alles.”
“Je krijgt maar één kans om oude vrienden te hebben,” voegt Wendel toe. “Ik heb altijd deel willen uitmaken van een band die zich zowel op persoonlijk vlak als op muzikaal vlak ontwikkelt over een lange periode. Dat is een veilige plek om dingen te creëren, te delen en te ervaren. Het is als een haven die er altijd is voor mijn schip.”
tracks:
- Repeat After Me 3:55
- Reach 3:50
- Natural Bridge 4:37
- Glimmer 3:16
- Another One 4:36
- Top Hat 5:10
- Lo Hi 6:13
- Long Walk 2:45
- Say So 4:08
- For DF 3:40